oeganda

Ons vertrek naar  Bombo (waar clovis onze student les volgt) begon s 'avonds.  Nadat Deborah me al gans de dag zei dat we om 19.00 u bij de check in moeten zijn (ja zo gaat dat hier)  stond zij om 18.00u nog rustig te kletsen met de buren. Ondertussen stond ik al lang gepakt en gezakt te wachten en  hebben ons we moeten spoeden om er te geraken want het was het spitsuur. Enfin, daar aangekomen werden de tickets grondig gecontroleerd de bagage onderzocht paspoorten door minstens5 man nagezien en dan mochten we de bus op. We zaten nog niet neer of een meneer , ik dacht toen nog de buschauffeur, een hele parle begon af te steken. Na enkele minuten had ik door dat het iemand anders was. Bleek het een gebed te zijn voor een behouden reis dat we niet zouden verongelukken.  Ik moet zeggen dat was niet geruststellend eerder alarmerend.

Toen we eindelijk konden vertrekken begon iedereen te eten en we waren kigali nog niet uit. Toen dat gebeurt was maakten ons klaar om te slapen maar werd de muziek keihard gezet en gingen de lichten uit. De muziek werd zohard gezet omdat de chauffeur niet in slaap ging vallen. Twee uur later waren we aan grensovergang.  Veel beweging maar alles ging vlot. Met  mn beetje kinyarwanda en veel engels ging alles vlot. Er viel niet veel te zien want het was nacht . Maar des te meer te voelen. Een slechte weg de eerste uren . En dan bij het een naderen van een dorp een verkeersdrempel ongeveer 100 meter verder een 3 banden bubbelstrook en bij het uitrijden van het dorp opnieuw. Er zijn heel veel dorpen voor je in Kampala bent.

Om ongeveer 5 30 u waren we gearriveerd.  Direct gedoucht thee gedronken en vertrokken naar Bombo. Dat is waar clovis studeert. Na de  groenten fruit andere bagage en de kippen te hebben in geladen in het busje voor 9 man +chauffeur was er gelukkig naast de andere 15 man ook nog plaats voor ons.  Na een rit van 2uur kwamen we aan in Bombo. Een klein dorpje waar er veel koeien geiten honden kippen en andere dieren rond lopen. Na ongeveer een 1 km gestapt te hebben waren we aan Dom Bocso. Een hele andere wereld. Alles groen proper geordend.  We vonden na wat zoeken Clovis . Er gaan ongeveer 2300 leerlingen daar naar school. We werden onvangen bij de directeur en de"hoofdmeester".Ik heb alleen maar lovende woorden gehoord over Clovis..Hij zou dit jaar kunnen afstuderen aan het middelbaar . Hij is  17 jaar en nu is het zoeken naar een goede universiteit. 

Na wat gepalaver en het betalen van de broodnodig vertaling van allerhande papieren nodig voor het behalen van zijn diploma (280.000 shilling, dat is iets meer dan 90 euro) zijn we samen  met clovis naar Kampala gereden. . Eerst iets gegeten. Ikke lekkere vis.  Dan met de brommers naar het Nationaal museum.De drukte van de brommers daar x10 in verlijking met kigali . Ik heb er meer met mijn ogen toegezeten dan open.En ik ben nogal een dappere maar........brrrrrrrrrr. 

Het national museum bezocht maar dat is niet veel soeps. 

De nationale moskee daarin tegen is alleen al de reis waard.

De terugreis deden we overdag. Zo konden we genieten van de natuur en de landschappen.

De grens overgang met rwanda verliep vlot. Er was wel weer ebola controle. 

Veilig huis gekomen.