Stof stof stof.......Tot nadenken
Wat een week.
Tussendoor ga ik familie bezoeken. Deze week was ik in Runda. Niet echt ver van Kigali. Maar omdat je de asfalt weg moet verlaten duurt het lang omdat de binnenwegen er zo slecht zijn. Kom daarbij nog het STOF. Rode aarde die poederdroog is en overal in /op/ tussen kruipt. Het groene landschap is bedekt met een rode laag.De aluminium daken zien er roestkleurig uit . Je met de mototaxi verplaatsen was op die plaats niet te doen en werd ook afgeraden en als er toch 1 passeerde was het haast stapvoets gehuld in een STOF-wolk. Dus dan maar met het busje.
Het begrijpen van het kinyarwanda lukt aardig na 3 weken maar het praten gaat in losse woorden. Geen volzinnen maar iedereen vind het super als ik zo m'n best doe. Soms worden er wel wenkbrauwen gefronst omdat 1 woord op verschillende kan uitgesproken worden en dan ook een verschillende betekenis heeft.
Ook nieuwe vrienden gemaakt (moslims). Het is ramadan en ik werd s'avonds uitgenodigd om te komen eten. We kunnen nog wat leren van gastvrijheid. Een uitgebreide tafel (mat) met lekker eten en zoetheden. En veel vrienden. En een warm onhaal.
Na het eten met iedereen op de foto. En ik moet nog eens terug..Dat doe ik zeker. Hoorde de dag nadien dat de vrouw die naast me zat s'morgen naar het ziekenhuishuis was geweest. Voor een borstamputatie. Ze was terug naar huis gestuurd omdat er geen bed beschikbaar was. En dit al de tweede keer. Ze mag volgende week nog eens proberen. STOF om over na te denken.
Ondertussen is er in de familie een meisje geboren. Na 5 kinderen die in de eerste week zijn gestorven is er vorig jaar een jongetje geboren met de naam HOPE. Hij is ondertussen 1,5 jaar. Iedereen is nu superblij met het meisje.Ik ga morgen op bezoek.
Verschillende plaatsen van de genocide ook bezocht. Soms zo diep in de heuvels en soms vlakbij. STOF -fige filmbeelden in het nationaal museum in Kigali tarden bij momenten alle verbeelding.Voor de 18 jarig in dit gezin was het de eerste keer dat hij het museum bezocht. Het was moeilijk en emotioneel voor ons allebei .
Vandaag naar "mumugi"(t'stad) geweest. Met de mototaxi (hier kan het wel over de asfaltwegen met minder STOF) viel plots alle verkeer stil. Vlak voor onze neus passeerde een colonne veiligheid- en politiewagens en reed de president voorbij.
Ik heb hier een fantastich mooi compliment gekregen. Ik kwam iemand tegen in de wijk die ik niet kende die naar me toestapte en die vroeg of ik die vrouw was die bij mama clovis woonde. De "muzungu" met het Afrikaans hart.
Groetjes van uit Kigali.
XX
Tussendoor ga ik familie bezoeken. Deze week was ik in Runda. Niet echt ver van Kigali. Maar omdat je de asfalt weg moet verlaten duurt het lang omdat de binnenwegen er zo slecht zijn. Kom daarbij nog het STOF. Rode aarde die poederdroog is en overal in /op/ tussen kruipt. Het groene landschap is bedekt met een rode laag.De aluminium daken zien er roestkleurig uit . Je met de mototaxi verplaatsen was op die plaats niet te doen en werd ook afgeraden en als er toch 1 passeerde was het haast stapvoets gehuld in een STOF-wolk. Dus dan maar met het busje.
Het begrijpen van het kinyarwanda lukt aardig na 3 weken maar het praten gaat in losse woorden. Geen volzinnen maar iedereen vind het super als ik zo m'n best doe. Soms worden er wel wenkbrauwen gefronst omdat 1 woord op verschillende kan uitgesproken worden en dan ook een verschillende betekenis heeft.
Ook nieuwe vrienden gemaakt (moslims). Het is ramadan en ik werd s'avonds uitgenodigd om te komen eten. We kunnen nog wat leren van gastvrijheid. Een uitgebreide tafel (mat) met lekker eten en zoetheden. En veel vrienden. En een warm onhaal.
Na het eten met iedereen op de foto. En ik moet nog eens terug..Dat doe ik zeker. Hoorde de dag nadien dat de vrouw die naast me zat s'morgen naar het ziekenhuishuis was geweest. Voor een borstamputatie. Ze was terug naar huis gestuurd omdat er geen bed beschikbaar was. En dit al de tweede keer. Ze mag volgende week nog eens proberen. STOF om over na te denken.
Ondertussen is er in de familie een meisje geboren. Na 5 kinderen die in de eerste week zijn gestorven is er vorig jaar een jongetje geboren met de naam HOPE. Hij is ondertussen 1,5 jaar. Iedereen is nu superblij met het meisje.Ik ga morgen op bezoek.
Verschillende plaatsen van de genocide ook bezocht. Soms zo diep in de heuvels en soms vlakbij. STOF -fige filmbeelden in het nationaal museum in Kigali tarden bij momenten alle verbeelding.Voor de 18 jarig in dit gezin was het de eerste keer dat hij het museum bezocht. Het was moeilijk en emotioneel voor ons allebei .
Vandaag naar "mumugi"(t'stad) geweest. Met de mototaxi (hier kan het wel over de asfaltwegen met minder STOF) viel plots alle verkeer stil. Vlak voor onze neus passeerde een colonne veiligheid- en politiewagens en reed de president voorbij.
Ik heb hier een fantastich mooi compliment gekregen. Ik kwam iemand tegen in de wijk die ik niet kende die naar me toestapte en die vroeg of ik die vrouw was die bij mama clovis woonde. De "muzungu" met het Afrikaans hart.
Groetjes van uit Kigali.
XX
Wens je daar nog mooie dagen, warme contacten, veel stof, letterlijk en figuurlijk tot nadenken, en bravo voor je titel 'Muzungu met het afrikaanse hart'. Groetjes!!!
Jouw stof-fige verhalen smaken naar meer!
Groetjes
X Linda
'Obruni" met een ❤ voor Afrika
Bissou (in kinyarwanda bestaat niet echt een woord voor kus ) wat het dichtsbenaderd is "ndakwishimiye" .