Nyamata.......leuk.....maar de rest is om vlug te vergeten.

Vandaag in alle vroegte naar kartina en tirsas gegaan. Een uitnodiging die al jaren aansleept om daar 2 dagen door te brengen. Niet in de stad maar in de "village". Niet heel verweg maar toch in den buiten. Ontvangen zoals koningen. Lekker gegeten ...vis rijst erwtjes wortelen en natuurlijk frieten. Daarna vertrekken we met de vrouw des huize en het dochtertje Cecile naar Nyamata. Richting Burundese grens. Daar woont jose. De persoon waar ik het eerst contact meehad toen David en ik een sprong in het onbekende waagden en fanilie in rwanda gingen zoeken. Zeker en vast een blij weerzien.
Na foto's te hebben geruild en nieuwe te hebben genomen bijgeklest. Uiteindelijk terug naar logeadres. Lift gekregen. Zo stooutmoedig ben ik wel om een auto tegen tehouden als we ergens niet direct vervoer hebben. Daarna bus. Stappen. Brommerke op tot aan de plaat van bestemming. Daarna is het nog een stukje richting"le marais". Halfweg maant Kartina ons aan om vlug door te stappen. Amper een paar minuten later blijkt waarom. Vlak achter ons wordt iemand beroofd. Blijkbaar hadden ze het op ons gemunt.Het was immers al de ronde gegaan in die arme buurt dat er blanken waren. En mn denkt bij blanken aan geld. Enfin . De ganse buurt in rep en roer. 1 van de 2 dieven kon gesnapt worden. De securite en chef de Cartier erbij. Voorval afgesloten. Daarmee had ons eten een vertraging en aten we pas rond 22u. Een eetmaal van rijst bonen restje vis en natuurlijk .....frieten. . Uit beleefdheiid van alles wat geproefd en dan richting kamer. Ik was er nog nooit geweest en het bleek een piepkleine bevangen kamer te zijn. Ik kan overal slapen. Ben ommes 30 jaar meegeweest op kamp maar Dirk was andere koek. Met volle maag en last van claustrofobie lukte slapen aan geen kanten. Hij dus de kamer uit . Ik hoorde ondertussen het huis "leven". Na een klein uur kon Dirk toch de slaap vatten. Ik was klaar wakker.Rond 4uur komt Kartina de kamer binnen met een hele uitleg waar ik de helft maar van begrijp behalve dat het om dieven gaat kleren schoenen potten en pannen. Dirk gaat slaapdronken mee . Ik spring in wat kleren en stap ook de kamer uit. Vol ongeloof kijk ik naar een gat in de muur die dieven hadden gemaakt in de kamer waar cecile lag te slapen. Nu ik het zo neer schrijf kan ik het nog altijd niet geloven. De geluiden die ik gehoord waren dus de dieven die een gat maakten in de muur. Security opgebeld....alle buren .....wat een commotie. Iedereen in shock. Maar de man des huizes trok richting kerk . Gelukkig werden de meeste spullen achtergelaten omdat ze op heterdaad werden betrapt. Slapen zat erniet meerin. Na.een stevig ontbijt vertrokken naar ons "thuisadres " hier. Wat proberen bijslapen.
60%van de mensen leven hier onder de armoede grens. Horen ondertussen dat in de meest arme buurten zo'n dingen gebeuren. Arme mensen stelen van andere arme mensen.....
Om de namiddag af te sluiten loop ik hier nog eens tegen een open raam. Resultaat. Dikke bul en koppijn. Ik den dat het er morgen blauw uit zal zien. En dan gaan we naar de ceremonie voor Asa die de lagere school verlaat. De laatste 12 uur vlug vergeten . Morgen een andere dag.
Nog 5 keer slapen en we vertrekken. Nog ff niet aan denken.

Tot gauw xx